Από την Crystal Kadakia
Είμαστε στο 2018 και ακόμα προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη γενιά των Millennial. Οι μεγαλύτεροι Millennial φέτος γίνονται 38 ετών, και ακόμα προσπαθούμε να ξεπεράσουμε στερεότυπα όπως είναι το “πρόβλημα των millennial”: πώς μπορούμε να προσελκύσουμε, να κινητοποιήσουμε και να διατηρήσουμε αυτήν τη φαινομενικά ακατανόητη γενιά.
Όπως και οι περισσότεροι από εσάς, έχω κι εγώ ακούσει την ιστορία για τη γενιά των millennial. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, όταν πρωτοξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου ως σύμβουλος, η μόνη ιστορία που κυκλοφορούσε για τους millennial ήταν τα παράπονα των προηγούμενων γενεών. Ότι είναι μια γενιά από καλομαθημένους τεμπέληδες, που χρειάζονται ενθάρρυνση κάθε πέντε λεπτά. Αλλά αυτή η ιστορία δεν με έπειθε. Καθώς και εγώ η ίδια ανήκω στη γενιά των millennial, δεν μου ταίριαζαν τα επιπόλαια σχόλια σχετικά με τις εμπειρίες ενηλικίωσης, έχοντας το πλεονέκτημα της γνώσης που έχω τώρα που έχω μεγαλώσει, και χωρίς να ξεχνάω πώς μεγάλωσα. Ευτυχώς, γρήγορα συνειδητοποίησα ότι οι παλαιότερες γενιές, παρά τη σοφία τους, δεν ξέρουν πολλά για το τι σημαίνει να μεγαλώνεις σήμερα, διότι πολύ απλά, πάρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει.
Αν και έχουμε τις διαφορές μας, όπως όλοι, εγώ ήμουνα εκεί όταν αρχίσαμε να ζούμε μαζί με τη ψηφιακή τεχνολογία. Παρατήρησα πώς εξελισσόταν η ημέρα μου, τι δεξιότητες χρησιμοποιούσα για να συνεργάζομαι και πώς προσέγγιζα τους ανθρώπους πριν και μετά την εμφάνιση του ίντερνετ, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του smartphone. Η κρίσιμη στιγμή για εμένα ήταν όταν συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι είμαι millennial. Ανήκω στην τελευταία γενιά που θυμάται τις ημέρες πριν από το ίντερνετ, και αυτό είναι το κλειδί για να καλύψουμε το κενό ανάμεσά μας. Συνειδητοποίησα ότι βρίσκομαι σε μοναδική θέση για να βοηθήσω στη γεφύρωση δύο εποχών, και τη διαμόρφωση ενός κόσμου όπου τα καλύτερα χαρακτηριστικά της ζωής πριν από την ψηφιακή τεχνολογία ενσωματώνονται στη σημερινή πραγματικότητα όπου όλοι είμαστε μονίμως σε σύνδεση.
Έχω αφιερώσει τα τελευταία έξι χρόνια εξετάζοντας τον ρόλο που έχει διαδραματίσει η τεχνολογία στη ζωή μας και ανταλλάσσοντας συμπεράσματα με ακροατήρια σε ολόκληρο τον κόσμο. Κατά την εργασία μου στην Invati Consulting υποστηρίζω τη δυνατότητα των ηγετών να διαμορφώνουν στρατηγικά το μέλλον της φιλοσοφίας του εργασιακού περιβάλλοντος, αλλάζοντας ταυτόχρονα τη ρητορική αναφορικά με τη γενιά των millennial. Από το βιβλίο μου The Millennial Myth, ακολουθεί μια σύντομη ματιά στο τι πρέπει να κάνουμε για να απελευθερωθούμε από τους πέντε μεγαλύτερους μύθους γύρω από τη γενιά των millennial, για να προωθήσουμε την αφοσίωση, τη συνεργασία και την παραγωγικότητα μέσα από την τεχνολογία στην εργασία.
1ος μύθος: Επαναπροσδιορισμός της μεταμόρφωσης της τεμπελιάς σε παραγωγικότητα
Η γενιά των millennial αγαπάει την τεμπελιά. Από την παραδοσιακή οπτική, αυτό αποδεικνύεται από την επιθυμία των millennial να δουλεύουν όποτε και από όπου θέλουν, και από τη δυσκολία τους να εργάζονται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, εντός συγκεκριμένου ωραρίου και σε συγκεκριμένη τοποθεσία. Σύμφωνα με τα παλαιότερα δεδομένα, το δομημένο ωράριο μεταφραζόταν σε παραγωγική εργασία.
Από μια σύγχρονη οπτική, δεν μιλάμε πλέον για τεμπελιά. Μιλάμε για τον επαναπροσδιορισμό της παραγωγικότητας. Η εργασία που διεκπεραιώνεται σε ψηφιακό περιβάλλον συχνά είναι στρατηγική, δημιουργική, πρωτοποριακή και γενικώς, απαιτεί υψηλό επίπεδο γνώσεων. Οι υψηλές επιδόσεις ενδέχεται να μην έχουν καμία σχέση με το να κάθεσαι μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή για οκτώ ώρες ή να τρέχεις από μίτινγκ σε μίτινγκ. Οι millennial γνωρίζουν ότι ο τρόπος που εργαζόμαστε έχει αλλάξει ριζικά. Η νευροεπιστήμη μάς λέει ότι το γνωσιακό φορτίο που σηκώνουμε έχει αλλάξει. Οι ηγέτες που δεν πειραματίζονται με την παραγωγικότητα στον σύγχρονο κόσμο, χρησιμοποιώντας ψηφιακή τεχνολογία θα μείνουν πίσω. Θα αντιμετωπίσουν απώλειες στην αφοσίωση, και αύξηση των φαινομένων υπερκόπωσης.
2ος μύθος: Μια γενιά όχι κακομαθημένη, αλλά επιχειρηματική
Οι millennial είναι κακομαθημένοι επειδή απαιτούν από την αρχή πράγματα όπως μισθούς, προαγωγές, ενδιαφέρον αντικείμενο εργασίας και πρόσβαση σε διοικητικές θέσεις. Από την παραδοσιακή οπτική γωνία, ο χρόνος αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση αυτών των πλεονεκτημάτων.
Από μια σύγχρονη οπτική, όταν μεγαλώνεις με την ψηφιακή τεχνολογία, σου προσφέρονται πολλές επιλογές για να πραγματώσεις το πλήρες δυναμικό σου, και γρήγορα, τόσο για τον εαυτό σου όσο και προς όφελος της εταιρείας σου. Αυτή η προσέγγιση μιμείται έναν πιο επιχειρηματικό τρόπο σκέψης. Οι οργανισμοί που αξιοποιούν το επιχειρηματικό πνεύμα, ρωτάνε με ποιον τρόπο μπορούν να απελευθερώσουν τις δυνατότητες των εργαζόμενων, αντί να τους ρωτάνε γιατί δεν μπορούν να περιμένουν να παρουσιαστεί η ευκαιρία.