Toen de gouverneur van de staat Washington bekendmaakte dat iedereen binnen moest blijven, zonk de moed me in de schoenen. Als eigenaar van een fysiotherapiepraktijk raakte ik meteen in paniek. Hoe kunnen we voor onze patiënten zorgen? Hoe zorg ik voor mijn 88 medewerkers?
Fysiotherapie is een praktisch beroep waarin je veel contact hebt met mensen. Na de opleiding beginnen veel therapeuten aan opleidingsprogramma’s voor manuele therapie. Gecertificeerde mentoren leren therapeuten hoe ze gewrichten en zacht weefsel kunnen mobiliseren en manipuleren om de hoofdoorzaken van aandoeningen zoals lage rugpijn of terugkerende enkelverstuikingen aan te pakken.
De effectiefste behandelingen zijn een combinatie van manuele therapie met oefeningen om beweging en functie te herstellen. De zorg wordt meerdere keren per week één-op-één geleverd en de relatie therapeut-patiënt is belangrijk voor positieve resultaten. Het is een intieme, persoonlijke ervaring. In eerste instantie was ik sceptisch over de effectiviteit van onlineplatforms.
Daarbij kwam nog dat onze betalers, bijvoorbeeld verzekeringsmaatschappijen, Telehealth niet erkennen. Naarmate de COVID-19-crisis zich steeds verder uitbreidde, zetten fysiotherapeuten en wetgevers gezondheidszorgbetalers onder druk om behandeling op afstand te vergoeden.
Ik kreeg iedere dag enorme hoeveelheden informatie over de plannen van elke betaler in mijn postvak IN. Vierentwintig uur later waren er nieuwe aankondigingen met tegenstrijdige informatie. Er waren geen duidelijke antwoorden op de vraag of we wel of niet betaald zouden worden voor Telehealth-consulten.
Ik dacht veel aan de ouderen en de tientallen patiënten die herstelden van operaties, met onderliggende gezondheidsproblemen.
Ik lag ‘s nachts wakker van het verhaal van een vriendin die na uitgebreide operaties aan een gescheurde pees in haar schouder moest beginnen aan fysiotherapie voor verder herstel: ze was ook de verzorger van een bejaard familielid bij haar thuis.
Wat moest ze doen? Als ze de behandeling zou uitstellen, zou dit op lange termijn slecht zijn voor de pees, waardoor ze mogelijk aanvullende chirurgie nodig zou hebben. Als ik zou doorgaan met persoonlijke zorgverlening, zou dit veel risico met zich meebrengen.
Poliklinische fysiotherapie (OPT) was nodig om Telehealth-therapie te kunnen aanbieden aan patiënten zoals mijn vriendin, ook al zouden we hier later niet voor worden betaald. En we wilden het makkelijk maken, zodat we meteen konden beginnen. Daarnaast vroegen we om een oplossing voor onlinevergaderingen die betrouwbaar was voor zowel therapeuten als patiënten.
Met virtuele bezoeken kon ik therapeuten aan het werk houden en zorg blijven verlenen aan elke patiënt die dit nodig had. We hebben onze therapeuten snel opgeleid om online de best mogelijke zorg te verlenen en zijn meteen aan de slag gegaan met onze kwetsbaarste patiënten.
En tot mijn aangename verrassing werkt het nog ook:
“Ik heb momenteel fysiotherapie voor een schouderprobleem. Mijn eerste paar afspraken waren bij de praktijk, maar toen we eenmaal de deur niet meer uit mochten van de gouverneur, zette ik mijn afspraken om in telehealth-afspraken. Het werkt goed. Ik houd videogesprekken met mijn therapeut: hij kijkt toe hoe ik een aantal van mijn oefeningen doe, laat nieuwe oefeningen zien en we praten over mijn vooruitgang en doelen, waarna we verdere plannen maken. Natuurlijk kan de therapeut mijn schouder niet via video masseren, maar dat neem ik op de koop toe voor de extra veiligheid (voor ons allebei) van een consult op afstand of een virtueel telehealth-consult in plaats van een persoonlijk consult.”
– Sandra W., een patiënt bij poliklinische fysiotherapie
Dankzij Telehealth hoef ik niet meer in paniek te raken, omdat de poliklinische fysiotherapie kan blijven doen waar we goed in zijn: voor mensen zorgen. Met virtuele consults houden we mensen aan het werk en kunnen we mensen gezond maken terwijl we samen de verspreiding van COVID-19 tegengaan.